امشب درعین ناباوری محض ، انا لله و انا الیه راجعون کسی را خواندیم که 40سال در مسایل مهم و خرد و کلان ایران دست داشت. . .

من از اولین لحظات ، باورم نمیشد و هر لحظه منتظر خبر تکذیبه بودم . . .

ولی خبر از رسانه ی ملی پخش شده بود ؛نمیشود کذب باشد

 من خودم اوضاع بیمارستان شهدای تجریش را دیده بودم اما هنوز هم باورم نمیشد! خبر شوک آوری بود ؛ خبری که باور کردنی نبود و همه ی فکر آدم را به جمله ی"حالا چی میشه؟ " معطوف میکرد! هرگز فکر نمیکردم آیت الله هاشمی به این زودی ها از دنیا دست بردارد. . .

مخضوصاً که سابقه بیماری هم نداشت! و مرگ به همه ی انسانها همینقدر نزدیک است

من راستش هیچوقت به چنین روزی حتی فکر نکرده بودم

. انتظار خبر فوت هرکسی رو داشتم غیر از آقای هاشمی . .

پیش بینی آینده ی سیاسی ایران بعد از هاشمی سخت است

مخصوصاً با این بساط مُرده پرستی . . .

 

 

ولی گذشته از همه ی این حرف ها و جدای اینکه این سالها در نقد آیت الله هاشمی کم مطلب ننوشتم ، برای آمرزش ایشان و عاقبت بخیری خود و خانواده ی آقای هاشمی بسیار باید دعا کرد

التماس دعا  

درست 4 سال پیش بود که در ابتدای ورود ام به عرصه ی خبرنگاری و بعد روزنامه نگاری ؛ این جملات حق طلبانه ی دکتر شریعتی را بر میز تحریرم چسباندم و سعی کردم رَوِش عملکرد و خطوط قرمز ام را بر این مبنا ترسیم کنم .
.
هر چند آن زمان برای یک تازه کار کمتر پیش می آمد که به این حرف ها احتیاج پیدا کند ؛ مخصوصاً در فضای اختناق آن زمان !
.
رفته رفته که حرفه ای تر میشدم و حیطه ی کاری ام عمیق تر میشد و همزمان با سیاسی تر شدن اوضاع کشور ، هربار که از عواقب نوشتن مقاله ای یا نگارش خبری میترسیدم و حس محافظ کاری و مصلحت اندیشی سراغم می آمد ، با نگاه به این فریاد های دکتر شریعتی چنان حس غروری می گرفتم که از روی آن غرور تمام مصلحت اندیشی ها و محافظ کاری ها و دورویی و عافیت طلبی ها را دور می انداختم و به قول او "حقیقت را فدای مصلحت" نمیکردم.
.
حتی چند بار که داشتن شرافت کاری برایم گران تمام شد ، در سخت ترین شرایط کوتاه نیامدم و مردونه پای کارم ایستادگی کردم.
و امروز را باید به قهرمان هایی تبریک بگوییم که هیچ وقت وجدان کاریشان را فدای مزایای کاریشان نکردند
باید تبریک گفت به کسانی که روی خون شهدای رسانه و ابزار های فکری و بیداری پا نگذاشتند
امروز را باید تبریک گفت به همه ی آزادگان عرصه ی بیداری
.
.
#پ_ن : این فریاد ها تصویر جلد پشتی کتاب "نماز تسلیم انسانی عصیان گر" اثر معلم شهید #دکتر_شریعتی چاپ سال 1346 . از دوست داشتنی ترین و بهترین کتابهایی که خواندم .
خدا میدونه برا حفظ و نشر این کتابها از اون موقع و در خفقان زمان شاه تا امروز چه آدمهایی دچار زجر و مشقت شدن.
وای بر ما رسانه ای ها اگر قدر نشناسیم
.
.
#خبرنگارا_روزمون_مبارک

#وای_عجب_روزی_بود_امروز
.

یکی از بهترین لحظات عاشقی ام را دیروز تجربه کردم. توی مراسم تشییع شهدا از بهارستان تا معراج الشهدا.

این مراسم با همه ی مراسم یادبود شهدا فرق داشت. به قول بزرگی که میگفت:«غواصان دیدند ما داریم غرق میشویم ، خودشان را رساندند.»

امروز نشسته بودم داشتم عکس هایی که دیروز گرفته بودم را میدیدم .یک آن سر جایم خشکم زد.

به عکسی برخوردم که وقتی ثبتش میکردم ،توی آن هیاهو و ازدحام و هجوم مردم به سمت تابوت شهدا، متوجه این نوشته نشده بودم.

شهدا بر ما فاتحه بفرستید ؛ التماس دعا

همین یک جمله کافی است تا آدم غفلت زده  را به خود آورد...

اصلاً شاید آن لحظه که این عکس را ثبت میکردم ، اگر این نوشته را میدیدم ، هیچ وقت نمیتوانستم ثبتش کنم.

توی آنهمه ازدحام و شلوغی ، جا داشت با دیدن این جمله پایم سست شود و دوربین از دستم بیفتد.

حیف شد شهدای غواص را دیروز به معراج شهدا بردند. شهدا جایشان قبرستان معراج شهدا نبود.کاش میشد کسی پیدا شود ، چند شهدا را در کاخ ریاست جمهوری شیخ حسن ببرد ، کاش میشد کسی پیدا شود چند تن از شهدا را در وزارت امور خارجه ببرد.تا گاهی یک تلنگر باشد برای آنها که غفلت زده اند ، شاید به خود آیند و لحظه ای به این بیندیشند که مقام و جایگاهشان را مدیون چه کسانی هستند.

دیشب در خبر ها میخواندم :«بعد از توافق هسته ای قرار است در سراسر کشور جشن پیروزی روحانی همراه با اجرای کنسرت زنده برگزار شود.»

...عجب... کاش برخی مسئولین به جای شرکت در کنسرت ها و جشن ها، یکبار هم در تشییع پیکر شهدا شرکت میکردند.شاید شهدا دستشان را میگرفتند ، شاید برای شهدا حلالشان میکردند.

اما خب چه میشود کرد ؛ هر چه باشد       «# تحریمیم ، میفهمی؟!»

خدا نکند برای تعطیلات آخر هفته برنامه ای نداشته باشی یا مجبور باشی در خانه بمانی و به کار های عقب افتاده ات برسی.

اینجور موقع ها اگر توی خونه مهمونی نداشته باشی ، نهایت تفریح ات این هست که با خانواده بنشینی پای تلوزیون(آنهم فقط رسانه ی ملّی هاآآآ) و همین چند تا شبکه ی محدود را بالا پائین کنی تا شاید بشود یک برنامه ی جذاب پیدا کرد! این تلوزیون و رسانه ملّی هم با این برنامه هاش... جذاب ترین برنامه اش همین بخش های ویژه ای مثل «بالاتر از خبر» و «حساس نشو» و «صرفاً جهت اطلاع» در اخبار های آخر هفته هست.!

آخر هفته ها که پای تلوزیون می نشینیم و این بخش های خبری ای مثل «بالاتر از خبر» و «حساس نشو» و «صرفاً جهت اطلاع» می بینیم به اندازه ی یکی – دو هفته سوژه برای خنده و انتقاد از بعضی مسائل اجتماعی-سیاسی داریم!

ولی حیف که من اهل بازی با سوژه های دستمالی شده نیستم و الّا حسابی می شد روی اینطور سوژه ها کار کرد و بهانه برای پاسخ به آنها که می گویند -و اصرار هم دارند که بگویند-:«هـمـــه چـی آرومــــه ، ما چقدر خوشـبـختـیـم ، ما به هم دلبستیم ، همه چی سر جاشه » جواب داشت!

من البته از روش مطرح کردن این سوژه های خبری-انتقادی خیلی خوشم میاد!

برای شروع ،همین حد گذر از محافظ کاری ،زیاد بدک نیست!

تا همین حد که در اخبار خبری تحلیل ارائه نکند...

و نتیجه گیری را به عهده ی مخاطب بگذارد.

مثلاً در این هفته چند خبر برای من جذابیت داشت که با علت جذابیت بیان می کنم:::..

1-جناب دکتر روحانی در مشهد و در پیشگاه حرم مطهر امام رضا علیه السلام با «اعتماد به نفس» ای عجیب اعلام کرد ما از رکود اقتصادی خارج شدیم!!!... مردم هم به شکرانه ی این وعده ی محقق شده(!) حسابی شاد شدند و در جوار امام رضا با شور و اشتیاق از رئیس جمهور تشکر و قدردانی کردند...

مجری «صرفاً جهت اطلاع» گفت:«چطوری عبور کردیم که ما متوجه نشدیم؟؟؟!!!»

راستش را بخواهی من هم عبور از این رکود را حس نکردم اما امیدوارم مردمی که آنجا اینقدر خوشحال شدند و حال کردند ، عبور از این رکود اقتصادی به شدت سنگین را حس کرده باشند!

شاید خود جناب رئیس جمهور هم این خروج از رکود اقتصادی را حس نکرده که این اواخر هر جا که حاظر شده چندین بار با اصرار و با صراحت و محکم(والبته اعتماد به نفس) گفته ما از رکود خارج شدیم!

2-حتی خبرنگاران هم از شاگرد اول شدن جناب«محمود احمدی نژاد» در زمینه ی حضور در جلسات «مجمع تشخیص مصلحت نظام» شگفت زده شدند چون به نظرشان شگفت انگیز هست که کسانی مثل « احمدی نژاد» و «هاشمی رفسنجانی» که روزی سایه ی همدیگر را با سنگ می زدند و به خون هم تشنه بودند و بعد از آنهمه «فتنه» سازی و خرج تراشی برای انقلاب ، کنار هم پشت یک میز بنشینند و بگو بخند کنند ...

حضور هم را بتوانند تحمل کنند که هیچ ، بلکه از با هم بودن لذت ببرند...

بیچاره طرفداران این دو ... (بلا نسبت) روزی مثل سگ و گربه به جان هم می افتادند و بهانه دست رسانه های وابسته به استکبار می دادند ، حالا امروز شاهد آن هستند که این دو تا مثل دو یار «دیروز،امروز،فردا» کنار هم نشستند و کلاً خوشحال اند و حال می کنند...به هر حال خب «هدف های مشترک»(...) افراد را دور هم جمع می کند!

من هم عجیب یاد روزگار کار های خنده دار و«طنازی های احمدی نژادی» افتادم... اما بگذریم...

3-خانم رخشان بنی اعتماد که این روز ها با فیلم جدیدش متهم به سیاه نمایی علیه جامعه ی ایران شده در حقیقت تلنگری است برای مسؤلین ای که با اقدام علیه بد حجابی مخالفت می کنند و بد حجابی را منحصر به یکی دو محله ی پایتخت می دانند! (بد حجابی در جامعه ی ما از مرز فساد هم عبور کرده هاآآآ حواستون هست؟)

من البته همیشه از نقد کسانی که به خودشان انتقاد می کنند استقبال می کنم.

تا وقتی شبکه های وابسته به ضد انقلاب نقاط ضعف جامعه مان را به تصویر می کشند سیاه نمایی و تخریب و جنگ تبلیغاتی نرم محسوب میشود ؛ اما اگر کسی از داخل واقعیّت های جامعه را به تصویر بکشد ، فرق می کند. به نظر بنده داستان این فیلم نمونه ی امروزی و رشد یافته ی همان مستند «فقر و فحشاء» مسعود ده نمکی است که 12-11 سال پیش ساخته شده!من از این فیلم اصلاً حمایت نمی کنم ولی حقیقت را باید پذیرفت نه اینکه از آن گریخت!ولی فرستادن آن برای نمایش در خارجه کار اشتباهی است.

اما یک سوال اساسی:«وقتی آئینه نمایی و انتقاد از وضع اجتماعی برای اصلاح کفایت نمی کند باید چطور انتقاد کرد که به آن سیاه نمایی و تخریب نگویند؟؟؟»

4* صادق زیبا کلام بعد از حرف های بی سر و ته ای و تهی و بی منطقی که زده ، حالا گفته:«پای کسی که غنی سازی را متوقف کند می بوسم...مثل سگ از توافق ژنو دفاع می کنم»

صد البته نوکران استکبار جهانی به پابوسی ارباب شان عادت دارند چه با توقف غنی سازی چه در تحریم چه در تکریم و چه در تعزیز ، ساز مخالفت با ارزش های انقلاب را مدتهاست کوک کردند.اوج مخالفت با ارزش های انقلاب در همان جمله است که همین چند وقت پیش در روز های خونین غزه اینچنین گفت که:«ما با اسرائیل مشکلی نداریم»!این هم جالب است که وقتی می گوید:«مثل سگ دفاع می کنم» یعنی خودش هم قبول دارد دفاع از پیمان ژنو ذلت پذیری است. چونکه به نظر بنده به توافق ژنو هر چیز به جز «امان نامه» بگویی معلوم میکند این توافق را خوب نشناختی.

5*جناب رئیس جمهور دگر بار از همه ی کشور های جهان دعوت به ایجاد رابطه ی صمیمی با ایران کرد.

جناب رئیس جمهور باید توجه داشته باشند که اولاً همه ی کشور ها لیاقت دوستی و رابطه ی صمیمی را ندارند و دوماً اینکه فقط نداشتن رابطه با کشور های جهان بد نیست ؛ بلکه بدتر آنستکه دوستی های پر هزینه و بی فایده و پر شائبه با دیگر کشور ها داشته باشیم.چیزی که در این سالها ثابت شده ، این است که صداقت ایران در دوستی کافی نبوده و دیگر کشور ها(حتی کشور های همسایه)دنبال استفاده ی یک جانبه از این دوستی اند و تا به حال بار ها در راستی آزمایی هایمان مردود شدند و سودی برایمان نداشتند!

6*در سه هفته سه بار جنگل های مختلف کشورمان سوخته که هر سه بار با استفاده از جدید ترین تکنولوژی های روز دنیا که تکنولوژی اش منحصر به کشور ماست و حاصل سالها زحمات مهندسان و دانشمندان داخلی است با به کار گیری بیل(!) و پتو (!و حتی لگد(!) سعی در خاموش کردن این آتش سوزی شده.همانطور که با لگد به  کمک درختان رفتند و بعد از سوختن لگد مالشان کردند ، بعضی ها در مهار تورم و کمک رسانی به قشر مستضعفین همانطور با لگ کمک می کنند که این هم جا داشت در برنامه های «بالاتر از خبر» و «حساس نشو» و «صرفاً جهت اطلاع» هم به تصویر کشیده شود!

  متاسفانه تمام نظرات این مطلب به دلیل اختلالات رزبلاگ حذف شده و قابل بازیابی نیست

پنجشنبۀ هفته ی گذشته را نشسته بودیم و با خانواده خوش بودیم ؛ داشتیم برنامه ریزی میکردیم برای اوغات فراغت آخر هفته که «مجله ی خبری» حسابی غافل گیرمان کرد(!).(آخر خبر بد را یهویی می دهند؟)

«مجله ی خبری اخبارساعت۱۹» گفت:«هنرمندانی که برای تماشای فوتبال به برزیل رفته بودند به میهن اسلامی بازگشتند!»

ما هم چقدر خوشحال شدیم از بازگشت پرستو های عاشق به وطن !

در ادامه ی این خبر ، بچه های مجله خبری می خواستند بفهمند هزینه های سفر هنرمندان به برزیل از  کجا وچطور تامین شده ؟؟؟یعنی گزارشی از هزینه های سفر این عزیزان به برزیل بدهند! برای همین رفتند سراغ سر گروه این عزیزان که در حقیقت « مدیر پروژه ی اعزام هنرمندان به برزیل » بود!

مدیر این پروژه بازیگری بود که غالباً در فیلم های ارزشی نقش های ارزشمندی ایفا کرده ؛ هم خودش از لحاظ شخصیتی به نقش های ارزشمند داستان فیلم ها نزدیک است ، کسی باید پاسخ جواب های خبرنگار را می داد که از حزب اللهی ترین و ارزشی ترین بازیگران کشور ماست!

«سیّدجواد هاشمی» کسی بود که مقابل دوربین قرار گرفت و باید درباره ی اینکه هزینه ی تماشای جام جهانی 2014 از کجا و چطور تامین شده توضیح میداد.

خبرنگار درباره ی هزینه ها پرسید ؛ «سیّدجواد» هم گفت: «هزینه های این سفر شخصی بوده ، همه ی خرج ها به عهده ی خودمون بوده ، من خونه ام رو فروختم...خونه ام رو فروختم رفتم برزیل...»

خلاصه ... جواب های «سیّدجواد هاشمی» بود و تیکه پرانی های بچه های مجله خبری!

خب من اول کمی جا خوردم ! یعنی همه جا خوردند ! از تیکه هایی که نثار «سیّدجواد» شد معلوم بود! باور کردن اینکه کسی برای تماشای فوتبال خانه اش را بفروشد سخت بود! خب آن روز زیاد برایم مهم نبود که واقعا کسی برای تماشای فوتبال خانه اش را می فروشد یا نه؟!یا اینکه هزینه ها شخصی بوده یا از بیت المال؟! اما برای خیلی های دیگر مهم بود و شبکه های اجتماعی و نت پر شد از این خبر و واکنش ها...

به هرحال آن روز گذشت و ما مثل هر اتفاقی ، این خبر را هم فراموش کردیم...

امروز اما ناخودآگاه یاد این ماجرا افتادم !... هم یاد این ماجرا و هم یاد ماجرای چند سال پیش ...یاد آن خانواده ای که در حرم امام حسین(ع) دیدم...همان خانواده ای که همه چیزشان ، حتی فرش زیر پایشان را هم فروخته بودند تا بیایند زیارت امام حسین(ع).یاد آنها که به عشق حضرت ابی عبدالله از خانه که هیچ ،بلکه از جانشان گذشتند ... آنها که وقتی ...

من البته امروز یاد آن پیرمردی افتادم که هرسال خرج هیئت می داد ، یک بار دستش تنگ بود و آه در بساط نداشت، آمد به مسئول هیأت گفت:«هیئت چقدر پول کم داره؟» مسئول هیأت گفتند:«حدود5ملیون کم داریم.» چند روز بعد آمد ۷ ملیون آورد ...از همیشه بیشتر... ما هم که حسابی تعجب کردیم بعداً فهمیدیم ماشین اش را فروخته!

همین چند سال پیش با همین دو تا چشم ام دیدم کسانی که همه ی زندگی شان را فروختند و به ساخت حرم و ضریح امام حسین کمک کردند ...

شاید دارم زیادی آرمانی فکر میکنم شاید شعاری صحبت میکنم ...شاید بعضی ها مسخره مان کنند...بهمان بگویند بی کلاس...اما کسی که اندک معرفت و شناختی نسبت به دین داشته باشد این حرفها را می فهمد ؛ انصافا دیگر قلم ام پا نمی دهد درباره ی عشق امام حسین بنویسم ، آنکس باید بنوسد که با این ارزش ها زندگی کرده،همان هایی که عمرشان را وقف دین امام حسین کردند!

آری... اینقدر من و ما از این حرفها زدیم و عمل نکردیم آبرویشان را بردیم !

جامعه ی ما به کجا چنین شتابان؟!ارزش های ما به کجا میرود؟که اگرکسی خانه اش را برای برزیل و تماشای فوتبال بفروشد ، آدم با کلاسی است اما اگر برای کربلا بفروشد آدم امّلی است.

من هم فوتبال را دوست دارم ... من هم با فوتبال حال می کنم اما نه تا آن حد که فوتبال را دغدغه بدانم نه دینم...

اهل بیت(ع) اسطوره ی ما هستند یا فوتبالیست ها؟دغدغه ی ما اسلام است یا فوتبال و غرب...یعنی غرب زدگی...

جامعه ی ما کجا می رود...آرمان های عاشورا کجای زندگی ما هستند؟...تا به حال فکر کردیم کی میخواهیم برگردیم؟

  متاسفانه تمام نظرات این مطلب به دلیل اختلالات رزبلاگ حذف شده و قابل بازیابی نیست

رستاخیز غیرت ها در برابر این همه تلاش فقط برای فرار از حجاب

1.روز شنبه ی طولانی این هفته هنوز به شب نرسیده بود که با دیدن گزارشی از شوی لباس به ظاهر ایرانی ای که از طرف وزارت فرهنگ(!)و ارشاد اسلامی(!)برگزار شده بود پای اخبار شوکه شدیم.

حتما اکثریت مردم این گزارش را دیدند ؛ گزارشی که حاصل کار های «خانه ی مد ایران» بود ، اما بعید میدانم کسی پیدا شود که استدلالی بیاورد بلکه بقیه هم بفهمند این «شوی ضد اسلامی» چطور با «پوشش اسلامی» قابل جمع می شود .هرچه نگاه کردم یک نکته ی مثبت هم در این برنامه ندیدم که حتی طرفداران این طور برنامه ها بتوانند توجیه اش کنند.

2.شدید یاد اتفاق دو ماه قبل (طی روبوسی خانوم بازیگر با اون مرد نامحرم که رئیس جشنواره بود) در «جشنواره ی کن» افتادم که باز هم «علی جنتی»ها و بعضی های دیگر با غیر منطقی ترین دلایل از این عمل حمایت کردند! اما این یکی را دیگر چطور توجیه می کنند؟!      

3.این همه برنامه علیه حجاب و علیه اصل اسلام...(شاید بهتر باشد در این باره زیاد توضیح ندهم«چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است»)

4.رنگ پرچم ایران ، مدل های غربی ای که با پوشش اسلامی منافات دارد را ایرانی نمی کند!...

ما حتی در تاریخ تمدن آریایی ها میخوانیم که پوشش زنان آریایی ایران چادر بوده ! چطور یک «مدل» با جایگزین کردن عکس «پلنگ» به جای لفظ مقدس «الله» توقع دارد مورد استقبال جوانان قرار بگیرد؟

واقعا عکس صورت یک پلنگ از لفظ مقدس «الله» با کلاس تر  است ؟

واقعا کسی هست که معتقد باشد مدل ایرانی پوشیدن به رنگ پرچم است؟

واقعا کسی هست که این مانتوی این مدلی را بپوشد و راه بیفتد توی خیابان و خیال کند از مدل ایرانی استفاده کرده؟

نکند «خانه ی مد ایران» نمایندگی برند های غربی با مدل های غربی است؟ یا شاید هم فک مدل های غربی را در کشور ترویج میکند؟! و فکر میکند عکس رخ یک پلنگ این لباس ها را هم ایرانی میکند هم ورزشی!

روزگاری هم عکس شیر و خورشید را نماد ایران کرده بودند و امروز «عکس رخ یک پلنگ» را !

بگذریم که حالا یاد حرف سخیف چند وقت پیش مشاور دکتر روحانی افتادم که می گفت:« باید نماد "شیر و خورشید" را به پرچم برگردانیم »!!!

این روز ها به لطف «اعتدال»  چیز هایی در رسانه ی ملی می بینیم که بیشتر توقع داشتیم در ماهواره ها و رسانه های غربی ببینیم .

آدم اینطور وقتها پاک گیج می شود ...

آنها که تحت پوشش ترویج مدل های ایرانی اسلامی چنین برنامه هایی میگذارند و این کار ها را ترویج می کنند بهتر نبود اول درک درستی از پوشش اسلامی و حتی  ایرانی می رسیدند بعد چنین مدل هایی را ترویج میکردند؟

یک خانوم «مدل» که روی استیج اینطور لباس های مبتذل می پوشد و اینطور فیگور می گیرد برای مردان نامحرم ، چه انتظاری از او هست که در این کوچه و خیابان های پر هیاهو پوشش درستی داشته باشد؟؟؟

5.اما یک سوال اساسی از آنان که معتقدند رنگ پرچم ، لباس های غربی را ایرانی و حتی اسلامی می کند آیا اگر روی زهر ماری (مشروبات الکلی) هم پرچم ایران بزنیم حلال می شود؟!

گذشته از این شوی لباس ، توی همه ی محافل مذهبی حرفی از وضع غیر قابل تحمل حجاب هست . فقط حرف ...

کم کم داریم به این وضع و اوضاع شهر و محله مان عادت میکنیم ؛ کم کم داریم عادت میکنیم پسران را با تیشرت و شلوارک ، و دختران را با تونیک و ساپورت و اگر زحمتی نباشد احیانا یک شال آنهم به دور گردن ببینیم!(البته ما سرمان را میندازیم پایین هاآ)!

6.همین هفته ی گذشته ، کمی بعد از افطار زنی را دیدم که کلا شلوار نپوشیده بود ولی آزادانه توی خیابان قدم می زد ، آنهم خیابان حضرت ولی عصر(عج).

کم کم داریم به لطف بعضی ها به همه ی اینها «عادت» می کنیم ، بعد از قبول این شرایط هم (که دهن کجی به دین و شهداست) باید به فرهنگ سازی غربی در خود دولت عادت کنیم!!!

باید عادت کنیم بعضی مسئولین در دولت ، به جای کمک به درمان بد حجابی به بی حجابی کمک کنند!!!

7. هر چه فکر کردم کلمه ی دیگری جایگزین کلمه ی «عادت» کنم نشد که نشد ، آخر جامعه ی ما به معنای واقعی کلمه ، به این شرایط عادت کرده و کسی حاضر نیست قدمی برای اصلاح بردارد.

از مجلس و مسؤلین بگیر تا نهاد های اجرایی کسی مرد عمل نیست (حتی «عملی بودن» هم بهتر از «بی عملی» است)!

این روز ها ما مانده ایم و تنها حرفی که می توانیم بزنیم ؛ همین جمله ی «شهدا شرمنده ایم».

از اولین شهدای انقلاب و دفاع مقدس ما تا همین آخریش که شهید امر به معروف «علی خلیلی» بود همه جان فدای اصل حجاب نوامیس شان کردند .

«علی خلیلی» در این راه رسما یک شبه ناقص شد ، اما همچنان می گفت :«اگر بارها شاهرگمان را بزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان را ندهد بازهم نمی گذاریم رگ غیرت و ایمان در کوچه های شهرمان بخشکد.»

بله ؛ ماییم و این همه برنامه و تدبیر و خیال و تلاش فقط برای فرار از حجاب . ماییم و کلاه شرعی های گشاد برای فرار از فرائض دین. ماییم و توجیه های سخیف ، ماییم و مهم تر از همه ، «دل خون امام زمان».ماییم که شرمنده ی چادر وصله دار حضرت زهراییم . ماییم و...

رفــقــا:...حقیقت این هست که اگر ما به جای خودنمایی و تیپ زدن برای دیگران ، دیگرانی که در کوچه و خیابان اصلاً نمی شناسیم ، برای امام زمان تیپ بزنیم و برای امام زمان کار کنیم ، ایشان از ما راضی تر خواهند بود و در نتیجه زندگی بهتری خواهیم داشت.

این آدم های از همه جا رانده وخوش گذران و بی هدف اگر چه بی دینی را ترویج می کنند اما تقصیر خود ماست که به هر چیز مذخرفی فکر می کنیم جز رضایت خدا و اهل بیت(ع)!

این تقصیر خود ماست که برای ارزش های بی خودی بیشتر ارزش قائلیم تا فرایض دین!

این تقصیر خود ماست که اجازه میدهیم گناه در جامعه عادی شود .

رفــقــا:... ما قبل از هر اقدامی باید رضایت امام زمان را در نظر بگیریم ؛  آنوقت هر کاری نمی کنیم ، هر لباسی نمی پوشیم ، هر تیپی نمی زنیم ، هر چیزی را ترویج نمی کنیم.

رفــقــا هر اتفاق هولناکی که در جامعه می بینیم علتش را باید در عملکرد خودمان جستجو کنیم. ما هم در این اتفاقات بی تقصیر نیستیم ، ما نسخه هایی که اسلام برای اصلاح جامعه پیچیده را پیچاندیم! ما دستورات دین را فراموش کردیم. ما رفاه خواستیم و دیگر هیچ...

ما فقط به پـیـروزی احتیاج داریم

تیم ملی ، آئـیـنـه ی دولـت هـاسـت.

واقعا باید به بروبچه های تیم ملی خداقوت و خسته نباشید گفت .

از نظر خود من خوب بازی کردند ؛ از پس مصاف با غول های فوتبال دنیا خوب بر اومدند و انصافا در بازی با آرژانتین خیلی لذت بردیم.

خب من الآن هدفم از این نوشته تحلیل بازی تیم ملی و جام جهانی نیست .

وقتی به تیم ملی ایران فکر میکنم ، بیشتر از جام جهانی ، به این مسئله فکر میکنم که تیم ملی آئینه ی سیاست و دولت هاست .

من اصلاً قصد ندارم «ورزش» را به «سیاست» ربط دهم ، چه بسا «ورزش» کمتر از هر چیزی به «سیاست» ربط دارد ؛ اما خوب که فکرش را میکنم می بینم بهترین تمثیل وضع سیاسی کشورمان ، تیم ملی مان هست .

من البته فقط از باب تمثیل میخواهم تیم ملی را مثال بزنم . اگر نقد های سیاسی پر دردسر هست  چه بهتر به در بگوییم که گوش دیوار بشنود .

***                      ***                    ***

1 . گاهی دولت جدیدی روی کار می آید و اتفاقاً شب بعدش ، تیم ملی ایران در مقابل کره پیروز می شود ؛ چندی بعد از این قضیه ، رئیس این دولت جدید در جمع خبرنگاران میگوید:« ما سایه ی سیاست را از سر ورزش برداشتم  و ایران پیروز شد» !!!

آدمی این طور وقتها حیران می ماند که آیا در همین چند ساعت که از ریاست جمهوری جدید میگذرد سایه ی سیاست از ورزش برداشته شد ؟ و آیا واقعا تأثیرش اینقدر زیاد بوده که چند ساعته نتیجه ی بازی دگرگون شده؟؟؟!!!

2 . دقیقا همین بازی که کلید ورود تیم ملی مان به جام جهانی بود رسما به دولت جدید منتصب میشود ، اما خوب که فکرش را بکنی می بینی نه تیم ملی محصول مستقیم یک دولت است و نه وضع و اوضاع سیاسی و اقتصادی .

3 . به هر حال همزمان که ایران پس از سالها به جام جهانی رفت ، دیپلماسی هم به کنگره ی جهانی رفت تا با حضرت«کدخدا»(ارباب بعضی ها) رایزنی کند، سیستم شان هم درست مثل هم بود ، یعنی برای گل نخوردن طراحی شده بودند تا گل زدن . گاهی هم که به مصاف غول های کارکشته می رویم بیشتر گل میخوریم تا اینکه گل بزنیم .

4 . در بازی دفاعی اگر هدف فقط و فقط «دفاع» باشد و برنامه ای برای حمله و رسیدن به گل نباشد ، هر چقدر هم دفاعمان محشر باشد اما جلوی حریف قدر و کارکشته ای که میدان را خالی ببیند و از ابتدا برای گل زدن و پیروزی آمده باشد ، سر انجام شکست میخوریم! صد البته میان کسی که برای پیروزی آمد باشد و کسی که برای گل نخوردن آمده باشد تفاوت از زمین تا آسمان است. (این را بیشتر برای سیاست و دیپلماسی گفتم هاآ!)

حالا که از گل خوردن و حریف قدر و کارکشته گفتم یاد بازی ایران آرژانتین افتادم ؛ اصلا همین بازی ایران آرژانتین ؛... بعد از یک بازی حماسی و تماشایی شکست خوردیم و باختیم ؛ اما به جای قبول شکست ، صدا و سیما همچنان سرود ها و آهنگ هایی را پخش کرد که آدمی تصور میکرد آرژانتین باخته !!! آخر یکی نبود بگوید اینها بیشتر مناسب قبل از شکست بود .

جالب تر که صحنه های حمله به دروازه ی آرژانتین را به عنوان صحنه های افتخار آمیز این بازی مدام پخش میکرد .

یعنی اگر آرژانتین هم بخواهد صحنه های  حمله به دروازه ی ایران را به عنوان صحنه های افتخار آمیز پخش کند ، به جای صحنه های یکی دو دقیقه ای باید صحنه های ۸۰-۹۰ دقیقه ای پخش میکرد .

تازه ، بعد از این بازی فکر میکردم مردم دمق شوند و عمدتا بروند توی لک ، اما خب اشتباه میکردم ؛ ملت طوری به خیابان ها ریختند و جشن گرفتند که آدمی تصور میکرد آرژانتین را سوراخ سوراخ کردند.

دلیل این جشن و شادی این است که بازی های ما سه حالت بیشتر ندارد:«1.پیروزی مقتدرانه 2.مساوی ارزشمند 3.باختی که چیزی از ارزش ها کم نمی کند...»(این راهم بیشتر برای سیاست و دیپلماسی گفتم هآ)

5 . این هم برای خودش از عجایب است که ملت ما هم برای پیروزی جشن می گیرند هم برای شکست.

یادتان باشد بعد از پلمپ تاسیسات هسته ای جناب دکتر ظریف خیلی هم خوشحال بود که تاسیسات هسته ای فقط پلمپ شده و قرار نیست سانتیفیوژ ها یا چیزی برچیده شود.

6 . سر جمع ، دست آخر به این نتیجه میرسیم که ما نه «بازی برد – برد» داریم و نه با این طرز تفکر هیچ بازی ای به نفع ایران میشود.

7 . تیم ملی گاهی آئینه ی دولت هاست ؛ گاهی چیز هایی در تیم ملی یا حاشیه هایش میشود تمثیل اوضاع سیاسی ؛ اما گاهی چه خوب است از فوتبال  هم چیز هایی یاد گرفت ؛ آری فوتبال هم به اندازه ی خودش درس برای یاد گرفتن دارد .

 جسارت را ، کار تیمی را ، همبستگی را ، نترسیدن در مصاف با رقیب را ، غیرتمندانه بازی کردن را ، تسلیم نشدن را ، هماهنگی را ، با برنامه کار کردن را  ، حماسه آفریدن را ،گوش سپردن به امر رهبری را و از انجام وظیفه ی خود و دخالت نکردن در کار دیگری را ،حتی اعتدال را و از مهم تر کار تیمی را باید از فوتبال آموخت .

باید از فوتبال این را هم آموخت که فوتبال «نوستالوژی» سرش نمی شود ، بازی خوب و غیرتمندانه به خودی خود پسندیده هست اما به شرطی که بتوان از آن نتیجه ی عالی گرفت ؛ از بازی خوبی که با نتیجه ی بد باشد هیچ کس لذت نمی برد . بلکه سرمایه ی بیت المال هم که خرج شده را به فنا می دهد.

***                    ***                   ***

من البته از نقد های تند و تیز که

گاهی به مرز «تخریب» می زند خودداری کردم و

برخلاف همه ی نوشته هایم این یکی را سر بسته نوشتم .

من اینجا خواستم «به دربگویم که گوش دیوار بشنود» البته اگر شنوا باشد .

و ایضاً بر خلاف نوشته هایم این مـطـلـب را نـنـوشـتم تا خودم آن را تحلیل کنم...

بلکه این مسئله را مطرح کردم تا شمـای مخاطب به آن فکر کنید و  تحلیل اش کنید

از همه ی خواهران و برادران التماس دعا داریم

متاسفانه تمام نظرات این مطلب به دلیل اخلالات سرور حذف شده و قابل دسترسی نیست

همه ی کامنت ها و نظرات وبلاگ ها توسط رز بلاگ حذف شده و قابل دسترسی نیستند

سلام به همگی

امروز وقتی به پنل وبلاگ اومدم با کمال تعجب دیدم تمام نظرات و کامنت ها به کلی حذف شده و هیچ کدام از مطالب وبلاگ کامنت ندارد!!!

وقتی در این باره بیشتر تحقیق کردم متوجه شدم این حذف نظرات و کامنت ها به دلیل به روز رسانی بخش نظرات توسط رز بلاگ هست و فقط مربوط به این وبلاگ نیست بلکه همه ی وبلاگ ها بر اثر این به روز رسانی متوجه حذف همه ی کامنت ها و نظراتشون شدند

هر چند شما عزیزان نظرات زیبایی مخصوصا در مقالات سیاسی و مذهبی نوشته بودید و هر نظر موضوعات بحث برانگیزی رو داشت اما به دلیل این به روز رسانی توسط رز بلاگ حذف شده و قابل دسترسی نیستند

بنا براین هم من و همه ی مدیران وبلاگ های دیگر در این کار نقشی نداریم و این تصمیم مدیران رز بلاگ بوده

از همه ی برادران و خواهران التماس دعا داریم

این شهادت چه گواراست

سلام علی جان

این بار بر خلاف فنون نویسندگی باید بی مقدمه با تو صحبت کنم . صحبت با تو که مقدمه  نمیخواهد . یادم نمی آید هیچ وقت در حرف زدن با تو مقدمه چینی کرده باشم ، چه رسد حالا که صحبت با تو آسان تر شده .

علی جان دینداری هیچ وقت کار ساده ای نبوده ، چه رسد حالا که به فرموده ی پیغمبر مثل نگه داشتن آتش کف دست است .

تو از تبار شهدا بودی ، منکر را در محله ات تاب نیاوردی . تو آتش عشق دین را در دستت نگه داشتی و آتش گرفتی تا از آتش گناه محله ات کم کنی .

هم مراسم خاک سپاری و هم یکشنبه مراسم چهلم ات غوغایی بود در شهر .

دیروز در میدان فاطمی همه ی همدلانت آمده بودند تا خون تو را به بعضی ها یاد آور شوند ، به بعضی ها که فرائض دین را سبک می شمرند و دست دیگران را در گناه باز میگذارند ؛ آنان که دین را وسیله ی سود جویی و اعتبار دنیا قرار دادند و اهل زحمت برای انجام فرائض دین نیستند .

اما افسوس که خون تو هم این جماعت خواب زده را بیدار نکرد و هنوز هم به «دشمن دین» و «استکبار» امیدوارند .

امر به معروف تو رسالت زندگی تو بود ، امر به معروف جهاد زندگی تو بود ، امر به معروف انتخاب تو بود.

تو باز هم ثابت کردی هنوز فرهنگ و روحیه ی انقلابی زنده است . انقلابی ها هنوز روی ارزش هایشان ایستاده اند.

خون تو تلنگری بود برای کسانی که دنیا پرست شدند و به «دشمن دین» و «استکبار» امیدوارند .

آخر مولای من و تو که غریب است تو که نوکرش هستی هم غریب می شوی.

علی جان چند سال پیش به خاطر عمل به وظیفه ات زیاد حرف شنیدی زیاد انتقاد شنیدی خیلی ها به تحجرمتهم ات کردند !

اگرتو متحجر بودی ، اگر تحجر یعنی این(!) چه خوش تحجری که آدم را رستگار میکند .

به خدا تو خوب دین را می فهمیدی ، تو خوب دین را درک کرده بودی !

 آنچه را تو دیده بودی من امروز هزار دفعه در کوچه و خیابان این شهر می بینم اما تو دیدی و امر به معروف کردی ، ولی من دیدم و رد شدم !

اما حالا تویی علی جان که به آرزوی دیرینه ات شهادت رسیدی و این ما جاماندگانیم که در این دنیا جامانده ایم و باید باز هم بگوییم شهدا شرمنده ایم.

علی جان تو کجا و ما کجا ! تو برای دستورات دین از زندگی ات می گذری ، ما برای دعای ندبه ازخوابمان نمی گذریم ، آری تو از دین ات می گذری ما برای حفظ ارزش هایمان از آرامشمان نمی گذریم !

شهادت سرنوشت تو نیست ، شهادت انتخاب توست ، شهادت حق توست !

علی جان فاطمیه حیف شد رفتی ! دل بچه های هیئت برای گریه های هر شبه ات تنگ شده  تو رفته ای و این مائیم که امر به معروف و نهی از منکر یادمان افتاده  این ماییم که فقط برایمان مانده افتخار رفاقت با تو !

متاسفانه تمام نظرات این مطلب به دلیل اخلالات سرور حذف شده و قابل دسترسی نیست